اكثر متقدمین و متأخرین و مورخان و محدثان و علمای علم انساب اتفاق دارند بر اینكه موسی مبرقع(علیه السلام) از كوفه به قم هجرت نموده و در همین شهر هم رحلت كرده و در محلی كه هم اكنون(خیابان آذر محله چهل اختران كمی از مشهد شاهزاده حمزه علیه السلام بالاتر) بدو معروف است به خاك سپرده شده است، منتهی مرحوم علامه فیض در كتاب (جدی فروزان) و (گنجینه آثار قم) نقل از كتاب تاریخ قم، داستان هجرت موسی(علیه السلام) را چنین می نویسد:
اول كسی كه از سادات رضوی در سال 256 هـ .ق به قم وارد شد موسی بن امام جواد(علیه السلام) بوده، كه پیوسته روی خود برقع می افكند و لهذا او را موسی مبرقع(علیه السلام) گویند و چون وارد شد بزرگان عرب از اهل قم او را از قم بیرون كردند و به كاشان رفت، چون به كاشان رسید احمد بن عبدالعزیز بن دلف عجلی او را اكرام كرد و خلعت های بسیار و مركبها به او بخشید و مقرر كرد كه هر سال یك هزار مثقال طلا با یك اسب مسرج به او بدهد لكن رؤسای عرب از اهل قم پس از آن پشیمان شده به خدمتش شتافتند و از او اعتذار خواسته مكرما به قم واردش ساختند وی را گرامی داشتند، و حال موسی مبرقع(علیه السلام) در قم نیكو شد، تا آنكه از مال خود قریه ها و مزارعی خرید.
پس از آن وارد شدند بر او خواهرانش زینب و ام محمد و میمونه دختران حضرت امام جواد(علیه السلام) و از پس ایشان بریهه دختر موسی آمد و تمام ایشان در قم وفات یافتند و نزد فاطمه(سلام الله علیها) مدفون شدند.
سید برقعی دركتاب(ستاره درخشان آسمان ولایت) برای علت اخراج موسی(علیه السلام) از قم چنین آورده كه "چون موسی مبرقع(علیه السلام) از نظر علم و دیانت و كیاست و عقل و درایت بمرتبه ای بود كه حضرت امام جواد(علیه السلام) او را متولی موقوفات و صدقات كرد، بنابراین وقتی وارد قم شد بزرگان و رؤسای عرب خیال كردند كه اگر موسی مبرقع(علیه السلام) در قم بماند به ریاست آنها لطمه ای وارد می آید ولیكن هنگامی كه رفتند و او را از كاشان به قم آوردند از اشتباه خود پوزش طلبیدند و دیدند مطلب عكس آن است كه آنها فكر كرده بودند و حضرت موسی(علیه السلام) به ریاست آنها كاری ندارد".
