برای دیدن تصویر در اندازه اصلی روی آن کلیک کنید
ابن اثیر جزری عالم و مورخ بزرگ اهل تسنن مینویسد:
۶۹۷۲- زینب بنت علی بن أبی طالب واسمه عبد مناف بن عبد المطلب بن هاشم القرشیة الهاشمیة.
وأمها فاطمة بنت رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ النبی صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وولدت فی حیاته، ولم تلد فاطمة بنت رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بعد وفاته شیئا.
وکانت زینب امرأة عاقلة لبیبة جزلة زوجها أبوها علی رضی الله عنهما من عبد الله بن أخیه جعفر، فولدت له علیا، وعونا الأکبر، وعباسا، ومحمدا، وأم کلثوم.
وکانت مع أخیها الحسین رضی الله عنه لما قتل، وحملت إلى دمشق، وحضرت عند یزید بن معاویة، وکلامها لیزید حین طلب الشامی أختها فاطمة بنت علی من یزید مشهور مذکور فی التواریخ، وهو یدل على عقل وقوة جنان.
«زینب دختر علی بن ابی طالب (علیهما السلام)، مادرش فاطمه (علیها السلام) دختر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بود. او در زمان پیامبر خدا به دنیا آمد و مقداری از زندگی آن حضرت را درک نمود. زینب تنها زن متفکر و دانشمندی بود که از قوّت فکر بالایی برخوردار بود. پدرش وی را به ازدواج عبد الله بن جعفر درآورد و از او عون اکبر، عباس، محمد و ام کلثوم متولد شدند. او در واقعه کربلا همراه برادرش حسین بن علی (علیهما السلام) بود. بعد از شهادتش به همراه قافله روانه شام گشت و در برابر یزید بن معاویه خطبهای شیوا و پرمعنی ایراد کرد که در کتابهای تاریخی ذکر شده. ایراد آن خطبه درایت و عقل و اندیشه و قدرت بالای قلبی وی را میرساند.»
اسد الغابة فی معرفة الصحابة، تالیف ابن اثیر جزری، صفحه ۱۵۲۶-۱۵۲۷، چاپ دار الحزم